Vaaz/Kelam Çalışması: İman
Açıklaması Üzerine
Presbiteryen Kilisesi,
Reform Seminer Notu
Yazan: Rev. Donald Cobb
Editör: Rev. İlhan Keskinöz
Elçisel
İman Açıklaması…
8. “Pontiyus Pilatus zamanında acı çekerek”
(İşaya 53:1-5; İbraniler
7:7-9; I.Petrus 2:21-25)
İsa
Mesih’in yaşamı çarmıh için hazırlandığı
acı ve itaat dolu bir yaşam idi; suçsuz olan, bizim yerimize mahkum edildi,
öyle ki O’nun doğruluğu ve itaati bizim hesabımıza sayılsın.
Heidelberg İlmihali 37. [İsa] ‘Acı çekti’
ifadesinden ne anlıyorsunuz?
Yeryüzündeki bütün hayatı sırasında özellikle
yaşamının sonunda can ve beden olarak Mesih, Tanrı’nın bütün insanlığın
günahına karşı olan kızgınlığından dolayı acı çekti.1
Acı çekmekle Meshedilmiş tek kurban olarak,2
beden ve can olarak bizi sonsuz mahkumiyetten özgür kılmak için bunu yaptı3
ve Tanrı’nın lütfunu, doğruluğunu ve sonsuz yaşamı bizler için kazandı.4
1 İşaya 53, (I.Timoteyus 2:6), I.Petrus 2:24, 3:18
2 Romalılar 3:25, (I.Korintliler 5:7, Efesliler 5:2),
İbraniler 10:14, I.Yuhanna 2:2, 4:10
3 Romalılar 8:1-4, Galatyalılar 3:13,
(Koloseliler 1:13,
İbraniler 9:12, I.Petrus 1:18-19)
4 Yuhanna 3:16, Romalılar 3:24-26, (II.Korintliler
5:21, İbraniler 9:15)
Heidelberg İlmihali 38. Mesih ‘Pontius Platus zamanında’ yargı olarak neden acı çekti?
O günahsız olduğu halde toplumsal bir yargıda mahkum oldu5
bizim yerimize cezaya çarptırılarak bizlerin üzerine düşen Tanrı’nın şiddetli
yargısından bizleri özgür kıldı6
5 Luka 23:13-24, Yuhanna 19:4, 12-16
6 İşaya 53:4, 5, II.Korintliler 5:21, Galatyalılar
3:13
Heidelberg İlmihali 39. Başka bir ölüm şekliyle ölmek yerine ‘Çarmıha gerilmek’ önemli mi?
Evet. Çarmıh ölümü Tanrı tarafından lanetlendiğinden bu ölüm benim
üzerimde olan laneti O’nun yüklendiğine beni ikna eder.7
7 Galatyalılar 3:10-13, Tesniye 21:23
A-) ACI BİR YAŞAM
İman
Açıklaması İsa Mesih’in, “Pontiyus Pilatus zamanındaki” acılarını vurguladığında
Mesih’in tüm yaşamının fakirlik ve
acıyla tanımlandığını fark etmeliyiz. İşaya peygamber Kurtarıcının “Acı
Çeken Kul” olarak geleceğini vurguluyor:
İşaya 53: 3 İnsanlarca hor
görüldü,
Yapayalnız
bırakıldı.
Acılar
adamıydı, hastalığı yakından tanıdı.
İnsanların
yüz çevirdiği biri gibi hor görüldü,
Ona
değer vermedik.
4
Aslında hastalıklarımızı o üstlendi,
Acılarımızı
o yüklendi.
Bizse
Tanrı tarafından cezalandırıldığını,
Vurulup
ezildiğini sandık.
İsa’ya
handa yer bulunmadığını hatırladığımızda doğumundan itibaren yoksulluk ve
reddedilme ile karşılaşmış olduğunu daha iyi anlayabiliriz (Luka 2:6-7).
Hirodes’in, İsa Mesih’in ortadan kaldırılması için Betlehem ve tüm yörede
yaşayan iki yaşına kadar olan bütün erkek çocukları öldürtmesi Mesih’in daha
doğumundan itibaren dünya tarafından reddedildiğine iyi bir örnektir (Matta
2:16). Mesih İsa vaftiz olduğu zaman bile tüm hizmeti boyunca var olan ve
ölümüyle sonuçlanacak olacak acılarını görüyoruz. Çünkü gökten gelen Tanrı’nın
sesi, “Sevgili Oğlum budur, O’ndan
hoşnudum” dediğinde Tanrı Oğlu İsa Mesih’in tam olarak eşsizliği
vurgulanırken aynı zamanda, İşaya peygamberin “Acı Çeken Kul” hakkında söylenen
şözlerini, çarmıh yolunu hatırlatan sözlerini işaret ediyor:
İşaya 42: 1 İşte kendisine destek
olduğum,
Gönlümün
hoşnut olduğu seçtiğim kulum!
Ruhum'u
onun üzerine koydum.
Adaleti
uluslara ulaştıracak.
Mesih’in
hizmeti, yani “Acı Çeken Kul’un” hizmeti, O’nu mutlaka ölüme götürecekti.
Mesih İsa öğretişlerinin bir çoğunda öleceğini
önceden belli etmiştir. Petrus’un O’nu tanımasından sonra, İsa Mesih kendisinin
askeri bir kahramana hiç benzemeyeceğini beyan ediyor: “Bundan sonra İsa, kendisinin Kudüs’e
gitmesi, ihtiyarlar, başkâhinler ve din bilginlerinin elinden çok acı çekmesi,
öldürülmesi ve üçüncü gün dirilmesi gerektiğini anlatmaya başladı” (Matta 16:21). Petrus,
Pentekost günkü vaazında bu acıları “Kutsal ve adil Olan’ın” (Elçilerin İşleri 3:14)
acıları olarak tanımlar. Mesih’in acıları günahla bozulmuş ve insanın
isyankarlığıyla dolu olan bu dünyada yaşamaya gelmenin acısıdır. Mesih’in
acıları mükemmelliği tatmış olarak gücü, görkemi ve zenginliği bırakıp günahlı
hayatımızın en derin yerlerine inmenin acılarıdır, mezar ve ölümün acılarıdır.
Mesih, Tanrı’nın lekesiz kuzusu olarak kendini
çarmıhta günahlarımız için kurban olarak feda etti. Ama “Çarmıh yolu” bundan
böyle bir tek Mesih’e ait değildir. Yeni Ahit, Mesih İsa’nın yolunda yürümek isteyenlere
şunu hatırlatıyor: “Ardımdan gelmek isteyen, kendini inkâr
etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin” (Mattta 16:24). Aslında vaftizimiz bile bunu ima ediyor, çünkü “O’nun ölümüne vaftiz edildik” (Romalılar 6:3).[1] Aynı şekilde Rab’bin Sofrası Mesih’in
ölümünün ilanı ve çarmıha gerilmiş bedeninin ruhsal ve simgesel olarak paylaşılmasıdır! (I.Korintliler 11:26,
10:24). Mesih bizleri kendi benzerliğine dönüştürmek için denenmeler ve
acılardan (içtiği acı kase) geçti. Böylece bizlere çarmıh yolunda katlanacağımız
acı ve denenmeler olduğunu öğretir. Bu nedenle denemeler ve acılar imanımızı paklaştırmaktadır.[2] Mesih’in katlandığı acılara benzeyen acılar O’na gerçekten ait olduğumuzu dünyaya
ilan etmektedir.[3]