Vaaz/Kelam Çalışması: İman Açıklaması Üzerine

Presbiteryen Kilisesi, Reform Seminer Notu

Yazan: Rev. Donald Cobb

Editör: Rev. İlhan Keskinöz

 

Elçisel İman Açıklaması…

 

15. “Kutsal Evrensel Kilise’ye”

(Matta 16:16-19, Efesliler 4:7-16, I.Korintliler 1:1-3, Efesliler 1:20-23)

 

Kilise, Tanrı’nın aralarında yaşamak ve onlara Mesih’te olan kurtuluş ve kutsallığı vermek üzere yanına getirdiği halktır. Kilise, Mesih’e birleştiği için kutsal ve evrenseldir.

 

Heidelberg İlmihali 54.

 

GENEL BAKIŞ

(Westminster İnanç Açıklamasından (XXV) ve Uzun İlmihalden derlenmiştir)

I. Gözle görülmeyen evrensel (katolik) kilise, Baş olan Mesih’in yetkisi altında geçmişte, şu an ve gelecekte toplanan tüm seçilmişlerden oluşur. Kilise Mesih’in bedenidir.

 

(65) Gözle görülmeyen kilisenin üyeleri, Mesih aracılığıyla lütufta ve görkemde O’nunla birlikteliği ve paydaşlığı tadarlar.

 

II. Gözle görülen kilise müjdenin yetkisi altındadır. Kilise önceden yasa altında olanlar gibi tek bir ulus ile sınırlı değildir. Bütün dünyada gerçek dini benimsemiş olanlardan ve onların çocuklarından oluşur. Kilise, Rab İsa Mesih’in egemenliğidir; Tanrı’nın evi ve ailesidir. Kilise dışında bir kurtuluş olanaksızdır.

 

(63) Gözle görülen kilise, Tanrı’nın özel ilgisi ve yönetimi altındadır; düşmanlarının saldırılarına rağmen tüm çağlar boyunca Tanrı tarafından savunulma ve korunma ayrıcalığına sahiptir. Kutsalların paydaşlığının ve kurtuluş yolunun sunulduğu yerdir.

 

III. Gözle görülen bu evrensel (katolik) kiliseye Mesih, bu yaşamda dünyanın sonuna kadar kutsalların toplanması ve yetkinleştirilmesi için Tanrı’nın hizmetini, vahyini ve kanunlarını vermiştir.

 

IV. Bazı Kiliseler, Müjde doktrininin öğretilmesine ve kabul edilmesine, buyruklara uyulmasına ve tapınma toplantılarına göre daha az ya da daha fazla paktır.

 

V. Gökyüzünün altındaki en pak kiliselerde bile hem yanlışlığa hem de karışıklığa açıktır; Ancak her şeye rağmen, yeryüzünde Tanrı’ya, O’nun isteğine göre tapınan bir kilise daima varolacaktır.

 

VI. Kilisenin, Rab İsa Mesih’ten başka bir başı yoktur.

 

 

C-) KUTSAL EVRENSEL KİLİSE

Tanrı Oğlu, kendi halkını bir araya getirip onların arasında yaşadığı için kilise ‘kutsal’ ve ‘evrensel’dir. Bu iki nitelik İsa Mesih’ten kaynaklanıyor.

 

Kutsallık, açıkça Mesih’ten geliyor: Kilise, “Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış” (I.Korintliler 1:2) kişilerden oluşuyor. Kutsallık, ilk olarak belirli bir görev için ayrılmış olmayı ima ediyor; “Rab’be kutsal olan”, O’na hizmet etmek üzere ayrılmıştır. Eski Ahit’te Tanrı, İsrail O’nun için yaşasın diye; İsrail, Tanrı’nın isteğini yapsın onu diğer halklardan ayırdı. Ancak bu Rab’be ayrılma İsrail halkının geçmişteki bir itaatinin sonucu değildi; aksine İsrail kendisini Kurtaran’a benzeyip gelişebilsin diye Tanrı’nın her şeye hükmeden isteğinden dolayıdır.[1] Bu ilk kutsal sayılma, kalpte bir kutsallığa sebep olmalıydı. Aynı şekilde Mesih’in Kilisesi olan bizler, uygun bir şekilde yaşadığımız için Efendimize “aşılanmış” değiliz:

Romalılar 4: 5 Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı sayesinde aklanmış sayılır.

Romalılar 5: 6 Evet, biz daha çaresizken Mesih belirlenen zamanda tanrısızlar için öldü.

 

Lütfunda diri Tanrı, artık O’nu hoşnut etmek için yaşayalım diye karar verdiği için Mesih’e aşılanmışız.[2]

 

Şunu iyi vurgulamak gerek; kendini imanlı yaşamımızın hedefi olarak sunulan paklık bile iyi işlerimizin sonucu değil; Kutsal Ruh’un bize ulaştırdığı diri Mesih’in kutsallığıdır:

I.Korintliler 1:30 Ama siz Tanrı sayesinde Mesih İsa’dasınız. O bizim için Tanrısal bilgelik, doğruluk, kutsallık ve kurtuluş oldu

 

Elbette kutsallığın ardından gitmeye çağrılmışız! Ama bu kutsallığı Mesih’e bağlanarak keşfediyor, ve böylece onda ilerliyoruz. Ne isek ve neye sahip isek, bunun kaynağı biz değil, O’nun için ve O’nun aracılığıyla yaşadığımız Tanrı’dır.

 

Aynı şekilde Kilisenin evrenselliği Mesih’e dayalıdır. Kilisenin evrensel olduğunu söylemek, varlığının belirli kültürler ve belirli çağların üzerinde olduğu anlamına geliyor; Müjde, belirli bir gurupla sınırlı değildır. Kilisenin ilan ettiği gerçek ve varlığının kaynağı olan yaşam, her insanı ilgilendiriyor. Herkes tövbe etmeye çağrılıyor. Herkes isyankarlığından dönmek ve Tanrı’ya sığınmak için koşmaya uyarılıyor. Mesih, günahından yorularak O’na gelen herkesi kabul eden, herkese merhamet eden Kurtarıcıdır.[3] 

 

Efesliler 1: 21 Tanrı O'nu bütün yönetimlerin, hükümranlıkların, güç ve egemenliklerin, yalnız bu çağda değil, gelecek çağda da anılacak bütün adların çok üstüne çıkardı. 22 Her şeyi ayakları altına sererek O'na bağımlı kıldı. O'nu her şeyin üzerinde baş olmak üzere kiliseye verdi. 23 Kilise O'nun bedenidir, her yönden her şeyi dolduranın doluluğudur.

Kilisenin Kralı tüm evreni yönettiği için Kilise evrensellikle belirlenmiştir. Baba herşeyi Mesih’in ayakları altına serdiği için Kilise tüm ulusları öğrencileri olarak yetiştirmeye çağrılmıştır. İçinde yaşayan Mesih’in “herşeyi dolduranın doluluğu” olduğu için Topluluk Tanrı’nın lütfunun ve yüceliğinin doluluğudur.

 

Böylece Topluluğun kutsallığı ve evrenselliği, lütfun sayesinde yaşadığımızı gösteriyor –bu lütuf, bize ayrıca belirli bir görev emanet ediyor: insanların önünde Kurtarıcımızın kutsallığıyla yaşamak ve sonsuz tahtının önünde tüm uluslardan insanlar getiren Mesih hakkındaki Müjde’yi yaymak!

 

 



[1] Çıkış 31:13; Levililer 11:45; 19:2; 20:8, 26; 21:8, 15, 23; 22:9, 16, 32

[2] Yuhanna 15:3, 16

[3] Elçilerin İşleri 17:30; Matta 11:28-30; Yuhanna 1:29; 3:16,17; 6:33, 35, 37; 12:47