VAAZLAR

 

FİLİPİLİLER VAAZLARI

 

XI / 2:12-13

 

12 Öyleyse sevgili kardeşlerim, her zaman söz dinlediğiniz gibi, yalnız ben aranızdayken değil, ama şimdi yokluğumda da saygı ve korkuyla[1] kurtuluşunuzu sonuca götürmek için daha çok gayret edin.

Öyleyse (bu nedenle): Pavlus Mesih’teki bu harika örneği (2:5-11) Filipi Kilisesine hatırlattıktan sonra bir bağlaç ile 2:12 ayetine bağlıyor. Havarinin şimdi Filipi Kilisesini birlik olmak yönündeki teşviği çok açık: Tanrı onlarda etkindir (Tanrı onlarda çalışıyor; 2:13). Bu itaatin Pavlus’un yokluğunda[2] da gelişmesi lazımdır.

 

Saygı ve korku: Bu bir alarm durumu ya da panik olmaktan daha öte bir şeydir. Tanrı’nın varlığında doğru duygular harekete geçer (2:13). Sonsuz bir emin olma güveni içinde Tanrı’nın huzurunda bir soru ya da şüpheye yer yoktur. (WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI XVI/3)

 

kurtuluşunuzu: Bu kurtuluş tamdır (1:28). Bedelimizin böylece ödenmiş olması her iman etmiş kişinin kutsanmasını da (kutsallaşması) vurgular. Kutsallaşma süreci itaati teşvik eder ve öğütler (2:1-5). Kutsallaşma Fiziksel olduğu kadar ruhsal varlığımızı da kapsar.[3]

 

gayret edin: İşlerle kurtuluştan bahsedilmiyor (Romalılar 4:2-6; 9:32, Galatyalılar 2:16; 3:10, II.Timoteyus 1:9). Ancak Hristiyanların yaşantısının “Mesih’in Müjdesine layık olması, tek bir ruhta dimdik durmak, Müjde'de açıklanan inanç uğruna tek bir can halinde birlikte mücadele etmek, kiliseye karşı duranlardan hiçbir şekilde yılmamak” (1:27-28) kurtulmuş kimselerin işleridir. Bu şekilde Kurtuluş günlük olarak kutsama almakla ilişkilidir. Bu kutsamalar Mesih geldiği zamanda onlara sonsuz kurtuluşu getirecektir. Kurtuluş Tanrı’dan gelen armağan olmakla birlikte kutsanma günlük olarak itaati talep eder.

 

13 Çünkü kendisini hoşnut eden şeyi hem istemeniz, hem de yapmanız için sizde etkin olan Tanrı'dır.[4]

2:13 WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI IX/4; /1; XVI/3, WESTMİNSTER UZUN İLMİHAL 67, WESTMİNSTER KISA İLMİHAL 31, BELÇİKA İNANÇ AÇIKLAMASI14, 24

sizde etkin olan Tanrı: İnsanın gayreti veya çabası (2:12) Tanrı’nın isteğini zorlamaktan uzaktır. Tanrı kurtaran amacının başarıya ulaşmasını emrediyor.[5] Pavlus burada Filipi Kilisesini kendi kurtuluşları için çalışmakla ya da bu kurtuluşu arzu etmekle kurtulamayacaklarından emin kılıyor. Fakat inanan kimseler Tanrı’nın gücüyle –kendi güçleriyle değil- hayatın her alanında çalışmalıdırlar (4:13).[6]

 

Pavlus’un bu sözlerini sevinçle karşılayabileceğimiz bir zorunluluk olarak görmeliyiz. Tanrı’nın alçakgönüllü askerleri olarak bizler yalnızca Tanrı’nın yüceliği ve övgüsü için değil, etkili bir tanıklık ve ruhsal olgunluk için de bu sözleri dikkate almak durumundayız. Bu ayetlerle Pavlus, Filipi kilisesini kendilerinde iyi bir başlatan Tanrı’yla işbirliği içinde olmaya teşvik eder.

 

Yazık ki, çoğu insan başkalarının ne diyeceği ya da başkalarının kendilerini nasıl göreceği düşüncesiyle hareket eder. Çoğu zaman Tanrı’yı hoşnut etmekten çok insanların hoşnutluğunu ve takdirini ararlar. Bu durumda bazen insanlardan ve çevreden korkarak hareket ederler, bazen de çevrenin ilgisini çekmek ve onlardan takdir toplamak için hareket ederler. Farklı derecelerde de olsa insanlar aynı çevreyi paylaştıkları önderlere ve yetkililere itaat gösterirler. Diğer yandan Hristiyanlar da önderlerine bağlı bir şekilde yaşarlar. Pavlus burada çok güç algılanan bir noktaya dikkat çekiyor: Tanrı halkı Pavlus;un yokluluğunda da itaatkar olmalıdır. Her durumda kilise yönetiminin bizi teşvik ettiği şekilde yaşamalı (yanımızda bir gözetmen bulunmadığı zamanlarda bile), Kutsal Kitap öğretilerine ve Kilisenin yetkisine itaatkar olmalıyız. 1:27 ayetinde söylediği gibi: gelip sizi görsem de uzakta kalsam da. Ancak Filipi Kilisesi bu itaati ne şekilde gösterecektir? Saygı ve korkuyla.

 

Pavlus burada iyi işlerin kurtuluşa katkıda bulunduğunu öğretmiyor. Ancak halen Mesih’te olan bizlerin kurtuluşumuzu nasıl cevaplamamız gerektiğini vurguluyor. Mesih’in yaşamlarımızı nasıl değiştirdiğini Kutsal Kitap’ın öğrettiği iyi işler aracılığı ile dünyaya gösteriyoruz. Yani iyi işlerimiz Mesih’e olan itaatimizden kaynaklanmaktadır. Mesih’e olan itaatimizi ise saygı ve korkuyla, insanlardan takdir beklemek ya da insanların ne düşüneceği kaygısından uzak olarak yerine getirmeye çalışmalıyız.

 

Kurtuluş karşılıksız bir armağandır (Efesliler 2:8-10). Ancak kurtuluş sadece bizler öldüğümüz ya da Mesih geldiği zaman içinde gerçekleşen birşey değildir. Kurtuluş sadece aklımızda olan bir şey değildir. Kurtuluş sadece aklımızda onu düşünmek, istemek değildir. Fakat Tanrı’nın talep ettiği doğru ilişkiyi yaşamaktır. Pavlus burada kurtuluşumuzun hayatımızın her alanını nasıl değiştirdiğinin görülmesini istemektedir.

 

Tanrı’nın yaptığı iyi iş sayesinde gerçeğe döndük (1:6).

Filipi’deki Kilise Mesih’in yaşamında, çarmıhında, ölümünde ve dirilişinde Tanrı’nın sevgisinin İyi Haber’ini duymuştur. Bu yüzden Mesih’teki yeni yaşamda ne yapmak ve nasıl yaşamak ihtiyacında olduklarını iyi görmeleri gerekir. Tanrı’nın bizler adına bir bedel ödeyerek ilk adımı atması sayesinde bizlerin Tanrı’ya verdiğimiz cevap eski hayattan dönme tecrübesidir.

 

Tanrı’nın bizde başlattığı iş devam ediyor (2:12-13).

Pavlus Filipi’deki Hristiyanlara cennete gitmek için çalışmaları gerektiğini söylemiyor. Canın kurtuluşu dindar bir kişinin içten isteğine ve yaptığı iyi işe bağlı değildir.[7] Pavlus burada düşmüş canların tam kurtuluş çıkaran Tanrı’yla işbirliği yapmak zorunda olduklarını bildiriyor. Böylelikle sizler kurtuluşunuzu yalnızca bilmek değil, aynı zamanda iç varlığınızda tecrübe edebilirsiniz. Kurtuluş bize bu dünyada da Tanrı’yla ilişki ve işbirliği getirmiştir.

 

- Tanrı ile işbirliği içinde olursanız O’nun kitabını daha iyi anlayacaksınız. Çünkü Tanrı kendi isteğini İncil ile açıklar.

 

- Tanrı ile işbirliği içinde olursanız O’na daha yakın bir dua hayatı içinde olacaksınız. Dua, Tanrı ile iletişim içine girmeniz olduğu gibi daha da önemlisi Tanrı’nın sizinle iletişim kurmasıdır.

 

- Eğer Tanrı ile doğru bir işbirliği içinde olursanız kilise, yaşamınızın bir gerçeği olacaktır. Bir gerçek var ki, yerel kilise aracılığı ile Tanrı’nın varlığını ve sevgisini yaşıyor ve hayatlarımızda tecrübe ederek, azizler (kutsallar) ile paydaşlıkta bulunarak kurtuluşun tadına varabiliyoruz. Böylelikle kilise aracılığı ile teşvik alıyoruz, sıkıntılarımıza teselli bulup yanlışlarımızı düzeltiyoruz.

 

- Tanrı ile işbirliği içinde olursanız Kutsal Ruh’la ilişki içinde olacaksınız. Tanrı yalnızca sizi Ruh’unda güçlendirmek istemiyor, aynı zamanda uluslara tanıklık için kullanmak istiyor. Tanrı ile olan ilişkiniz Kutsal Ruh’un sizde yapmak istediği değişiklikleri cevaplamanız anlamına geliyor.

 

Tanrı’nın sizde başlattığı iyi iş Mesih’in dönüşünde tamamlanacaktır (3:20-21).

Sizde etkin olan Tanrı’nın iyi işi sebebiyle başlayan kurtuluşunuz kutsama ile devam etmektedir. İsa Mesih göklerden kendisine ait olan halkı almak için geldiğinde Tanrı’nın sizde başlattığı iyi iş mükemmel bir şekilde tamamlanacaktır. Tanrı’nın sizde başlattığı iş sayesinde günahın cezasından kurtulmuş oldunuz. Tanrı ile devam eden bir işbirliği ile günahın üzerinizdeki gücünden ve günahın size yaptırımlarından da kurtulmaktasınız. İsa Mesih geldiğinde ise günahın varlığından tamamıyla kurtulacaksınız.

 

İsa Mesih’in öğrencileri olarak göklerdeki vatanımıza doğru devam eden bir hac yolculuğu içerisindeyiz. Krallığın vatandaşları olarak yaşadığımız bu yeryüzü ruhsal olgunluk için aslında yeterli olmadığı gibi, çoğu zaman da ruhsal gelişimimize engel teşkil etmektedir. Tanrı’yla iletişim içinde olaraktan tüm gayretiniz şimdiki dünyadaki yaşantınızın Mesih’in Müjde’sine layık olmasına çalışmaktır (1:27).

 



[1] II.Korintliler 7:15

[2] Filipililer 1:27 Önemli olan, yaşam yönteminin Mesih'in Sevindirici Haberi'ne yaraşır olmasıdır. Öyle ki gelip sizi görebilsem de, göremesem de aynı ortak amaçla dimdik durduğunuzu öğreneyim ve Sevindirici Haber'e iman için tek canla, hep birlikte yarıştığınızı bileyim.

[3] I.Korintliler 6:11: Bazılarınız bu durumdaydınız. Ama Rab İsa Mesih'in adıyla, Tanrımız'ın Ruh'u aracılığıyla yıkanıp arıtıldınız, kutsandınız, doğrulukla donatıldınız.

[4] Ezra 1:5

[5] Efesliler 2:8 İman yoluyla, lütufla kurtuldunuz. Bu sizin başarınız değil, Tanrı'nın armağanıdır. 9Kimsenin övünmemesi için iyi işlerin ödülü değildir. 10Çünkü biz, Tanrı'nın önceden hazırladığı iyi işleri yolunda yürüyelim diye Mesih İsa'da yaratılmış olarak Tanrı'nın eseriyiz.

[6] I.Selanikliler 2:13 Tanrı'ya sürekli şükretmemiz için bir neden daha var: Tanrı sözünü bizden işitip kabul ettiğiniz zaman bunu insan sözü olarak değil, gerçekte olduğu gibi Tanrı sözü olarak benimsediniz. Siz imanlılarda etkin olan da bu sözdür. # Hİ: 62-64, 86, 91, WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI: XVI/1-7. # İyi İşler Tanrı’ya şükretmek için yaptığımız şeylerdir. Ancak bu iyi işler bir teşekkür etme zorunluluğunun sonucu değildir. Bir Hristiyan bu iyi işleri sevinçle -doğal bir davranış olarak- yapar.

[7] Efesliler 2:8-9, Titus 3:5