VAAZLAR

 

FİLİPİLİLER VAAZLARI

 

II / 1:3-11

 

3 Sizi[1] hatırladıkça Tanrıma şükrediyorum.[2]

4-5 İlk günden[3] şimdiye dek Müjde'nin yayılmasındaki işbirliğinizden[4] dolayı her duamda hepiniz için her zaman sevinçle[5] dilekte[6] bulunuyorum.

Müjde’nin: Pavlus ve Filipili Hristiyanları birbirlerine bağlayan müşterek konu Müjde’dir.

hepiniz (kilise için dua): Yuhanna 17:20, Romalılar 1:9, Efesliler 1:16; 3:14, Koloseliler 1:3; 4:12, I.Selanikliler 1:2.

işbirliğinizden (paydaşlık için dua): [paydaşlık (işbirliği) için dua] Mezmur 119:63, Malaki 3:16, Elçilerin İşleri 2:42, I.Yuhanna 1:7, Luka 24:15, Romalılar 1:12.

 

6 Sizde iyi bir işe başlamış olan Tanrı'nın bunu, Mesih İsa'nın gününe dek bitireceğine güvenim vardır.

bitireceğine: “Kutsalların Dayanması”[7] Tanrı’nın lütfu ile onları korumasının bir sonucudur.[8] Tanrı’nın kurtaran amacı Mesih İsa’da (Mesih’in gününde) tamamlanacaktır. Bu ayet, Azizlerin Kurtuluşunu sadece ve sadece Tanrı’nın gücüne, Tanrı’nın lütfu aracılığı ile olan korumasına dayandırmaktadır. Tanrı’nın kurtarışının amacı ise Mesih’in Gününde tamamlanacaktır (1:10, 2:16). Böylece İsa Mesih görkem içinde geldiğinde halkına ölümden diriliş getiren gücü ile (3:11, 20-21) sonsuz kurtuluşunu verecek, onları Tanrı’ya evrensel bir itaatin sunulduğu yere getirecektir (2:9-11).

 

7 Hepinizle ilgili olarak böyle düşünmekte haklıyım.[9] Her an yüreğimdesiniz.[10] İster zincire[11] vurulmuş olayım, ister Müjde'yi savunup doğrulamakta olayım, hepiniz benimle birlikte Tanrı'nın lütfuna ortaksınız.

savunup doğrulamakta: Tüm denenmelere karşın Müjde’yi savunmak (1:10) ve doğrulamak (Markos 13:9-11) Elçisel hizmet ve tanıklığın gereğidir. Ayrıca 1:17, 27 ayetlerine bakınız.

yüreğimdesiniz: Elçinin bu ifadesi Tanrı’nın lütfunu kendisiyle paylaşarak onu destekleyip (1:5) elçiye “yüreğimizdesiniz” diyen kiliseye bir karşılık vermedir.

Müjde’yi: “Müjde” aynı zamanda denenmeler zamanında elçisel tanıklığa verilen isimdir (1:16, Markos 13:9-11).

 

8 Hepinizi Mesih İsa'nın sevgisiyle nasıl özlediğime Tanrı tanıktır.[12]

Mesih İsa’nın sevgisiyle: Mesih İsa’nın sevgisi aynı zamanda O’nun merhametini ve şefkatini ifade etmek için kullanılır (Matta 9:36; 14:14).

 

9 Duam şu ki sevginiz,[13] bilgi ve her tür sezgiyle arttıkça artsın.

1.9-10 ayetine baktığımızda Pavlus yalnızca Filipi Kilisesi için dua etmiyor (1:4), aynı zamanda Filipi kilisesi onun hoşnutluk duyduğu bir duanın parçası oluyor. Hristiyan inancı kendisini Hristiyan sevgisi ile ifade eder.[14] Sevginin olmaması ise bilgiyi değersiz kılar.[15] Bilgi tek başına bir şey değildir ama sevgide bir bilgi vardır.[16] Pavlus duasında Filipi Kilisesinde sevginin artmasını ve görünür olmasını ister (2:1-18).

 

10-11 Öyle ki, üstün değerleri ayırt edebilesiniz ve böylece, Tanrı'nın yüceliği ve övgüsü için, Mesih'in aracılığıyla gelen doğruluk[17] meyvesiyle dolarak Mesih'in gününde[18] saf ve kusursuz olasınız.

doğruluk meyvesi: Kutsal Ruh’un işi aracılığı ile[19] Tanrı’nın yüceliği ve övülmesi için çıkar. Günahkarlar sadece İsa Mesih’te aklanmıyor, aynı zamanda “doğruluk meyveleri” veriyor.

1:9-11: WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI XVI/2, WESTMİNSTER UZUN İLMİHAL 190[20]

 

Mesih’teki kardeşleri hatırlamak ve onlar için dua etmek, onların iyi her işleri için Tanrı'ya şükran sunmak, onların yanlışları için Tanrı'ya yakarmak bir Hristiyanın dua hayatının en önemli bölümünü oluşturmalıdır. Pavlus dua ederken kilisede yalnızca kendisiyle uyum içinde olanlar için dua etmiyor. Bazı üyeler (1:15) zaman zaman Pavlus’a acı vermekteler. Bazı üyeler kendi aralarında anlaşmazlık içindeler (4:2). O zaman Pavlus’un Kilise için olan duası bizler için çok şey ifade etmektedir. Pavlus’un duası sadece şükran dolu değil aynı zamanda sevinç doludur. Pavlus’un bu yürek tutumu aynı evdeki çocukların yaramazlıklarına ve tartışmalarına bakıp gülümseyen ve hepsini aynı seven bir babanın tutumunu bizlere hatırlatır. Aslında bugün de Göksel Babamızın kiliseye baktığında yaptığı şey ile aynıdır diyebiliriz. Bütün yanlışlarımıza rağmen Tanrı bize halen sabrediyorsa daha ne diyelim?

 

Filipi Kilisesi Pavlus için neden önemliydi? Neden Filipi Kilisesi Pavlus’un dua hayatını etkiliyordu? Neden Filipi Kilisesi Pavlus’u mektup yazdıracak kadar etkilemişti? Çünkü onlar Müjde’yi yayma işinde en başından beri Pavlus ile işbirliği halindeydiler. Aralarında bir dua birliği olduğu gibi (1:19) Müjde merkezli olarak aynı amaç için mücadele (1:27) etmekteydiler ve aynı şekilde ortak acılar çekmekteydiler (1:29).

 

I.Samuel 12:23 Ben İse sizin için yalvarmaktan vazgeçmekle, Rabbe karşı suç etmek benden uzak olsun.

Samuel hem peygamber hem kahindi. Fakat İsrail halkı kendilerine başka bir kral seçmişti. Buna rağmen Samuel’in kalbi onlar için dua yükü taşımaktaydı. Pavlus bu mektubunda da aynı şekilde Filipi’de yaşayan azizler için olan yüreğini açıklıyor. Pavlus’un mektubu şükran dolu bir dua ile başlamakta, bu ayetlerden Pavlus'un pastör yüreğine sahip biri olaraktan Tanrı halkı için duyduğu derin sevgisini görmekteyiz. İşte bu sözler bizlerin bir Hristiyan’ın nasıl bir dua hayatına sahip olması yolunda dikkatini çekmelidir.

 

Öyleyse şunu söyleyebiliriz ki, Mesih bizleri tek tek kendisine çektiği gibi Mesih’teki çağrı ve ümit birliği, bedende, Rab’de, vaftizde bir olmak (Efesliler 4:4-6) bizleri de birbirimize yakınlaştırmaktadır. Çünkü aynı Müjde’den kaynaklı iman bizleri Mesih’le ve birbirimizle kardeşler (Markos 3:34-35) yapmıştır. Bu gerçek Tanrı ve kilisedeki kardeşlerimizle olan birbirine bağlı bir sevgi ortaya çıkarmıştır.

 

1:9 ayeti Tanrı'nın sevgisinin bizler için ne kadar yeterli olduğu öğretmektedir. Bu sevgiyi bizler büyütmek ve geliştirmek zorundayız. Bu sevgi herhangi bir alan, miktar ya da yön ile sınırlandırılmış değildir.

 

Pavlus sevgiyi bilgi ile birlikte anlatıyor. Çünkü içinde sevgi olmayan bir bilgi tehlikeli olabilir. Yuhanna 19:1-16 ayetlerine baktığımız zaman Kutsal Kitap’ı çok iyi bilen, ayetleri ezberlemiş insanların bilgilerini sevgi ve sezgi ile birleştiremedikleri için, Tanrı’dan yana olduklarını düşünürken nasıl Tanrı’ya karşı duruma düştüklerini anlamamız açısından iyi bir örnektir. Ferisiler ve Başkahinler İsa Mesih’in çarmıha gerilmesi için aktif roller üstlenmişlerdir. Matta 27:62-66 ayetlerinde görüyoruz ki aynı kişiler dirilişi engellemeye çalışmaktalar. Aldıkları tedbirlere rağmen İsa Mesih dirilince gerçeği araştırmak yerine Kutsal Yasa’da yasaklanmış olmasına rağmen yalan ve rüşvete karışmışlardır (Matta 28:11-15). Yani bilgilerini sevgi ile birleştirememişler, gerçeğe karşı kör ve düşman olmuşlardır.

 

Pavlus sevgiyi bilgi ile birlikte anlatıyor. Ancak bu sevgi içinde doğru yargıyı bulundurmalıdır. Bu sevgi içinde eksiksiz anlayışı yani sezgiyi bulundurmalıdır. Bu sevgide büyümek, sizlerin yanlış ile doğruyu ayırt etmesi için gereklidir. Yani Sevgi, Tanrı'yı hoşnut eden ile etmeyeni görmemizi sağlar. Ahlaki duyarlılık da bu sevgidedir. Dünyaya tuz ve ışık olma yaşamını yaşayacaklar böyle bir sevgi yüreğine sahip olmalıdır.

 

Sevgi bizleri dünyaya yardım, dünyaya merhamet etme konusunda teşvik ederken sezgi de gerçek ihtiyacı görmemize yardımcı olur. Sevgide acıma ve şefkat vardır, iç görüşte ise durumu doğru açıdan Kelami açıdan görebilme vardır. Böylelikle bizler Tanrı’nın gözünde en iyi olanı ayırt ederiz.

 

Böyle bir Tanrı’dan gelebilen ayırt etme sadece başkaları için değil, bizlerin de Hristiyan hayatındaki tecrübelerde büyümesi içindir. Bu da her zaman özlediğimiz kutsallığı bizlere getirir. Çünkü kutsallık sadece aklımızda olan bir anlayış değildir, aynı zamanda bir irade ve adanmışlığı da gerekli kılar. Gerçekten kendimiz ve komşularımız için en iyiyi istiyor muyuz? Günümüzde çoğu Hristiyan önce kendisi için rahat ve kolay olanı ikinci olarak da en iyi olanı aramaktadır. Ancak kutsallık bazen rahatımızı kaçıracak, hatta bazen cesurca olan kararlar almayı gerekli kılar. Bazen ölüme yürümeyi gerekli kılar. Öyleyse doğru sevgi, doğru sezgi, doğru bilgi ile ayırt etmek Tanrı’nın varlığında yaşamakla mümkündür. Bizler kelami olarak düşünüp yaşadıkça olaylara ve insanlara bakış şeklimizde Rab’bin düşüncesine doğru yaklaşacağız. Böylece kayıp dünyaya Tanrı’nın kendini ifade etmek istediği yürek ile bakmaya başlayacağız.

 

Böyle bir sevgi yüreğine sahip kişiler yalnızca kendileri için değil, içinde bulundukları durumdan bağımsız olarak başkaları için de yakarışta bulunurlar. Pavlus kayıp olan her bir can için büyük tutku duyduğundan, Rab’bin kilisesinin varlığı onu her durumda övgüye ve şükrana yönlendirmektedir.

 

Bu sevgide büyümek yürek paklığı gerektirir. Bugünün dünyasında eğer pak bir yüreğe sahipseniz, pak bir yaşama sahipseniz, pak bir karaktere sahipseniz hayatınız çeşitli zorluklara göğüs germekle geçebilir. Yaptığınız iyilikler ya yanlış anlaşılır, ya da ‘acaba bu işte ne çıkarı var’ düşüncesiyle reddedilir. Bazen iyi niyetiniz sömürülür. Pavlus bu mektubu yazdığı sıralarda hapishanededir. Ama içinde bulunduğu zor şartları Filipi kilisesinin varlığından duyduğu sevinç ve teselli ile yenmiştir. Böylece sıklıkla hastalıkların, baskı ve başka sorunların ağırlığı altında sevincini kaybedenlere güzel bir örnek vermiştir.

 

Kilisenin iman açıklamasında insanın en yüce görevinin Tanrı’dan zevk almak, O’nu yüceltmek, O’nu övmek olduğunu okuyoruz.[21] Aziz Pavlus'un içinde bulunduğu şartlara baktığımızda bunu layıkıyla yaptığını görüyoruz. Bu yüzden 4:13 ayetinde ‘Beni kuvvetlendirenin aracılığı ile her şey yapabilirim’ demektedir. Pavlus’un bu iman ve dua hayatı bizleri “dua hayatımız ben merkezli mi, yoksa Tanrı ve Tanrı halkı merkezli mi?” sorusuna yönlendirmelidir.

 



[1] Romalılar 1:8

[2] I.Korintliler 1:4 (neler için Tanrı’ya şükran borçluyuz? Mezmur 68:19; 119:62; Daniel 2:23; Luka 17:16; Elçilerin İşleri 28:15; I.Korintliler 15:57, II.Korintliler 9:15, I.Timoteyus 1:12).

[3] Elçilerin İşleri 16:12-40 (Filipililer 4:15)

[4] Elçilerin işleri 2:42, Filipililer 4:10-20; (4:15), Romalılar 12:13

[5] “Sevinç” mektup boyunca önemli bir konu olarak karşımıza çıkar: 1:3, 18, 26; 2:2, 17, 29, 3:1; 4:4; 4:10. Bu sevince farklı şekillerde bakabiliriz: (a-) Kilisenin getirdiği sevinç, tüm zorluklara rağmen bir Kilisenin var olmasının sevinci (b-) İsa Mesih’ten samimi Hristiyanlara gelen sevinç (1:1-11; 27-30), (c-) Mesih uğruna tutuklu olmaya rağmen sevinç (1:12-19), Pavlus’un sevinci içinde bulunduğu zamana ve fiziksel şartlara bağlı olmaktan öte bir sevinçtir; Müjde’nin yayılması odaklı bir sevinç (1:12-17). (d-) Bir Hristiyanın Mesih’teki sevinci (1:12-26). (e-) Tanrısal Planın bir parçası olmanın sevinci (1:7-8): Makedonya’ya gitmek Elçinin ilk planı değildi. Tanrı bir görüm ile Elçinin planını değiştirdi. Böylece Filipi’de durduklar ve Lidya ile tanıştılar. Kötü bir ruha tutsak olan bir kızla karşılaşmaları tutuklanma ile sonuçlandı ancak bunun sonucunda Rab’bin mucizesine tanık oldular (Elçilerin İşleri 16). (f-) Yaşamda ve ölümde İsa ile birlikte olmanın sevinci (1:19-26).

[6] Romalılar 1:10, Efesliler 1:16

[7] WESTMİNSTER UZUN İLMİHAL 79. WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI XVII, WESTMİNSTER KISA İLMİHAL: 36, Heidelberg İlmihali 1, 46-47, 49, 51, 53-54, 127).

[8] Romalılar 8:30

[9] II.Petrus 1:13

[10] II.Korintliler 7:13

[11] Elçilerin İşleri 21:33, Filipililer 1:13,14,17

[12] Romalılar 1:9

[13] I.Selanikliler 3:12

[14] Koloseliler 1. 9Bunu işittiğimiz günden beri biz de sizin için dua etmekten, tüm bilgelik ve ruhsal anlayışla Tanrı'nın isteğini tam olarak bilmenizi dilemekten geri kalmadık. 10Rab'be yaraşır biçimde yaşamanız ve O'nu her yönden hoşnut etmeniz için, her iyi işte meyve vererek Tanrı'yı tanımakta ilerlemeniz için dua ediyoruz. 11Her şeye sevinçle katlanıp sabredebilmeniz için O'nun yüce gücüne dayanarak bütün kudretle güçlenmenizi diliyoruz.

[15] I.Korintliler 13.1 Eğer insanların ve meleklerin dilleriyle konuşsam, ama sevgim olmasa, ses çıkaran bir bakır ya da çınlayan bir zilden farkım olmaz. 2Eğer peygamberlikte bulunabilsem, bütün sırları bilsem ve her türlü bilgiye sahip olsam, eğer dağları yerinden oynatacak kadar büyük bir imanım olsa, ama sevgim olmasa, bir hiçim. 3Eğer bütün malımı sadaka olarak dağıtsam ve bedenimi yakılmak üzere teslim etsem, ama sevgim olmasa, bunun bana hiçbir yararı yoktur I.Korintliler 8:1 ... Ne var ki bilgi insanı kibirlendirir, sevgi ise geliştirir. 2 Bir şey bildiğini sanan kişi henüz bilmesi gerektiği gibi bilmiyordur. :3 Ama Tanrı'yı seven kişiyi Tanrı bilir..

[16] I.Korintliler 8.1 Şimdi putlara sunulan kurbanların etine gelelim. «Hepimizin bilgisi vardır», bunu biliyoruz. Ne var ki bilgi insanı kibirlendirir, sevgi ise geliştirir. 2Bir şey bildiğini sanan kişi henüz bilmesi gerektiği gibi bilmiyordur. 3Ama Tanrı'yı seven kişiyi Tanrı bilir.

[17] Yakup 3:18

[18] I.Korintliler 1:8

[19] Galatyalılar 5:22-23 Ruh'un meyvesi ise sevgi, sevinç, esenlik, sabır, şefkat, iyilik, bağlılık, yumuşak huyluluk ve özdenetimdir. Bu tür nitelikleri yasaklayan yasa yoktur.

[20] WESTMİNSTER UZUN İLMİHAL 190, WESTMİNSTER İNANÇ AÇIKLAMASI XVI/2

[21] WESTMİNSTER KISA İLMİHAL 1.