KURTULUŞ BİLİMİNE GİRİŞ

(SOTERİOLOJİ)

 

 

 

 

 

III.-KURTULUŞ VE TANRI’NIN YASASI

Tanrı bize Kutsal Yasayı vermiştir (Çıkış 20:1-17, Tesniye 5:6-21). Ancak Mesih İsa ile yasada belirtilen sembollerin anlamı Mesih’te tamamlanmış oldu. Böylece Yasanın gerektirdiği törenler amacına ulaştı. Eski Ahit içinde gelecekle ile ilgili müjdelenmiş olan her şey Mesih’te tamamlandı. Her ne kadar artık Yasanın emrettiği sünnet, kurban, bayramlar, temizlik gibi rituelleri yerine getirmek durumunda olmasak da artık bunların gerçek anlamı ile İsa Mesih’te tamamlandığını biliyoruz. Kutsal Yasanın yüksek standartlarını sadece Mesih İsa bizler için tam ve mükemmel bir şekilde yerine getirmiştir.

 

Ancak bütün bunlar Yasa’yı bir tarafa kaldırmayı gerektirmez. Musa’nın Yasasında, Mezmurlarda ve Peygamberin sözlerindeki tanıklıklar ile Tanrı’nın yücelğinin yaşamlarımızda her durumda sergilenmesine çalışırız. Tanrı’nın pak olan isteği doğrultusunda yaşamlarımızı tam bir kutsallık ve Tanrısallık ile düzenlemeye çalışırız. Yasaya Tanrı’yı hoşnut etmek ve Tanrı’yı tanımak için baktıkça Müjde yaşamlarımızda daha güçlü bir şekilde pekişir ve Tanrı’ya olan şükranlarımız güçlü bir şekilde artar.

 

Bütün Yasaya baktığımızda günahın bilincine varırız:

Romalılar 7:7 O halde ne diyelim? Kutsal Yasa günah mı oldu? Kesinlikle hayır! Ama Yasa olmasaydı, günahın ne olduğunu bilmeyecektim. Yasa, «Açgözlü olma» demeseydi, açgözlülüğün ne olduğunu bilmeyecektim.

 

Böylece günahın bilincinde olarak doğru olanı yapmakta, Tanrı’yı hoşnut eden şeyi yapmakta ve istemekte ne kadar başarısız olduğumuzu, Tanrı’nın yasasını yapmakta isteksiz ve güçsüz olduğumuzu daha iyi anlarız:

Romalılar 7:15 Ne yaptığımı anlamıyorum. Çünkü istediğim şeyi yapmıyorum; nefret ettiğim ne ise, onu yapıyorum.

Romalılar 7:18 İçimde, yani doğal benliğimde iyi bir şey bulunmadığını biliyorum. İçimde iyiyi yapmaya istek var, ama güç yoktur.

Romalılar 7:19 İstediğim iyi şeyi yapmıyorum, istemediğim kötü şeyi yapıyorum.

Romalılar 7:21 Bundan şu kuralı çıkarıyorum: ben iyi olanı yapmak isterken, içimde hep kötülük vardır.

 

Bu noktada vardığımız sonuç ise şudur: Tanrı’nın yasası ve adaleti karşısında hak ettiğimiz ceza büyüktür, Tanrı’ya ölüm borçluyuz:

Romalılar 7:21 Bundan şu kuralı çıkarıyorum: ben iyi olanı yapmak isterken, içimde hep kötülük vardır.

Romalılar 7:22 İç varlığımda Tanrı'nın Yasasından zevk alıyorum.

Romalılar 7:24 Ne zavallı insanım! Ölüme götüren bu bedenden beni kim kurtaracak?

Romalılar 7:25 Rabbimiz İsa Mesih aracılığıyla Tanrı'ya şükürler olsun! İşte ben aklımla Tanrı'nın yasasına, ama doğal benliğimle günahın yasasına kulluk ediyorum.

 

Yasanın emirlerinin özünde olan şey şudur: Tanrı’yı sevmek; Tanrı’ya olan sevgiden dolayı koşulsuz olarak Tanrı’ya itaat etmek.

Matta 22:37 İsa ona şu karşılığı verdi: «`Tanrın olan Rab'bi bütün yüreğinle, bütün canınla ve bütün aklınla sev.' 38 İşte ilk ve en önemli buyruk budur. 39 İlkine benzeyen ikinci buyruk da şudur: `Komşunu kendin gibi sev.' 40 Kutsal Yasa'nın tümü ve peygamberlerin sözleri bu iki buyruğa dayanır.»

 

Böylece Tanrı’nın Yasasından Tanrı’yı sevmeye dair olan temel prensip bizleri Tanrı’ya olan sevgimizden dolayı insanı sevmeye yönlendirmelidir.

 

Ancak Yasaya dikkatlice baktığımızda bütün bunları mükemmel bir şekilde yapamadığımızı görürüz (Romalılar 7:21-25). Çünkü Yasa karşısında kimse doğru değildir:

Romalılar 3:9 ...Şimdi ne diyelim? Biz Yahudiler diğer uluslardan üstün müyüz? Elbette değiliz. Biz daha önce ister Yahudi ister Grek olsun, herkesi günahın buyruğunda olmakla suçladık. 10 Yazılmış olduğu gibi:«Doğru olan kimse yok, bir kişi bile yoktur. 11 Anlayan kimse yok,Tanrı'yı arayan kimse yok. 12 Hepsi yoldan saptılar, birlikte yararsız oldular. İyilik eden yok, bir kişi bile yoktur.» 13 «Ağızları açık bir mezardır.            Dilleriyle aldatırlar.» «Dudaklarının altında yılan zehiri var.» 14 «Ağızları lanet ve acı sözle doludur.»

Romalılar 3:17 Esenlik yolunu da bilmiyorlar.»

Romalılar 3:20 Bu nedenle Yasa'nın gereklerini yapmakla hiç kimse Tanrı katında aklanmayacaktır. Çünkü Yasa sayesinde günahın bilincine varılır.

Romalılar 3:23 Çünkü herkes günah işledi ve Tanrı'nın yüceliğinden yoksun kaldı.

 

BÖYLECE YASAYA HER BAKTIĞIMIZDA LÜTFA NE KADAR İHTİYACIMIZ OLDUĞUNU GÖRÜRÜZ. LÜTUF DA BİZE MESİH’İN YAPTIĞI İŞ İLE KARŞILIKSIZ VERİLMİŞTİR. Böylece Müjde Yasayı geçersiz kılmaz, tersine tamamlar (Yakup 2:8, Romalılar 3:31):

Matta 5:17 «Kutsal Yasa'yı ya da peygamberlerin sözlerini geçersiz kılmak için geldiğimi sanmayın. Ben geçersiz kılmaya değil, tamamlamaya geldim.

18 Size doğrusunu söyleyeyim, gök ve yer ortadan kalkmadan, her şey gerçekleşmeden, Kutsal Yasa'dan ufacık bir harf ya da bir nokta bile eksilmeyecek.

19 Bu nedenle, bu buyrukların en küçüklerinden birini kim çiğner ve başkalarına öyle yapmayı öğretirse, Göklerin Egemenliğinde en küçük sayılacak. Ama bu buyrukları kim yerine getirir ve başkalarına öğretirse, Göklerin Egemenliğinde büyük sayılacak.

 

Bizler Yasada yazılı olanlara göre aklanma ya da mahkumiyet almasak da[1] Yasa bizleri her surumda Tanrı’nın isteğini aramaya yönlendirir ve Hristiyan olmanın sorumluluklarını bize açıklar, doğruluk ve kutsallık konusunda bizleri yönlendirir ve Tanrısal lütfa doğru bir şekilde bakmamızı sağlar;[2]

I.Korintliler 7:19 Sünnetli olup olmamak önemli değildir. Önemli olan, Tanrı'nın buyruklarını yerine getirmektir.

Galatyalılar 5:14 Bütün Kutsal Yasa tek bir sözde özetlenmiştir: «Komşunu kendin gibi sev.»  15 Ama birbirinizi ısırıyor ve yiyorsanız, dikkat edin, birbirinizi yok etmeyesiniz! 16 Şunu diyorum: Kutsal Ruh'un yönetiminde yaşayın. O zaman benliğin arzularını asla yerine getirmezsiniz. 17 Çünkü benlik Ruh'a, Ruh da benliğe aykırı olanı arzular. İstediğiniz şeyleri yapmayasınız diye bunlar birbirine karşıttır. 18 Ruh'un yönetimindeyseniz, Yasa'ya bağımlı değilsiniz.

Galatyalılar 6:14 Bana gelince, Rabbimiz İsa Mesih'in çarmıhından başka bir şeyle asla övünmem. O'nun çarmıhı aracılığıyla dünya benim için ölüdür, ben de dünya için. 15 Sünnetli olup olmamanın önemi yoktur, önemli olan yeni yaratılıştır. 16 Bu kurala uyanların hepsine ve Tanrı'nın İsrailine esenlik ve merhamet olsun.

 

Böylece Yasa bize gazap çocukları olduğumuzu, benliğimizin günahını, günahlı olarak ne kadar düşmüş olduğumuzu gösterir.[3] Ancak günah bilinci olnadan Tanrı önünde samimi bir bir alçalış ve tövbe de olmaz. Yasa bize günahtan nefret etmeyi de öğretir.[4] Böylece Mesih’e çok güçlü bir şekilde bağımlı olduğumuzu görürüz.[5]

 


 

[1] Romalılar 6:14; Galatyalılar 2:16; Galatyalılar 3:13; Galatyalılar 4:4-5; Elçilerin İşleri 13:39; Romalılar 8:1

[2] Romalılar 7:12,22,25; Mezmur 119:4-6; Galatyalılar 5:19-23

[3] Romalılar 7:7; Romalılar 3:20

[4] Yakup 1:23-25; Romalılar 7:9, 14, 24

[5] Galatyalılar 3:24; Romalılar 7:24; 8:3-4