VAAZLAR

 

YAKUP VAAZLARI

 

I./ 1:1-4

Tanrı'nın ve Rab İsa Mesih'in kulu ben Yakup, dağılmış olan on iki oymağa selam ederim. 2Kardeşlerim, çeşitli denemelerle yüz yüze geldiğiniz zaman, bunu büyük sevinçle karşılayın. 3Çünkü bilirsiniz ki, imanınızın sınanması dayanma gücünü yaratır. 4Dayanma gücü de, hiçbir eksiği olmayan, olgun ve yetkin kişiler olmanız için tam bir etkinliğe erişsin.

 

“Tanrı'nın ve Rab İsa Mesih'in uşağ[1]ı Yakup[2], her yere dağılmış olan on iki soyu selamlar. Kardeşlerim, çeşitli denenmelerle[3] karşılaştığınızda kendinizi çok sevinçli sayasınız. Biliyorsunuz ki, imanınızın sınanması katlanış oluşturur. Bu katlanış yetkin sonucunu göstersin. Öyle ki hem yetkin olasınız hem de bütünlüğe eresiniz. Hiçbir konuda eksiğiniz kalmasın.”

 

[i]Sevilen bir kişinin rahatsızlanması, işini kaybetmesi hatta diğer kişiler ile olan ilişkilerde hissedilen günlük stres gibi kaynağı hoş olmayan şeylerde vardır. Bazen geceleri kafamızda binlerce soru uçuşur, korkularımız beynimizi oyar durur ve bizler uyku uyuyamadan yatağımızda uzanır kalırız. Sanki karanlıktayken yaşantımız yalnızca denenmelerle kuşatılmış gibi gelir. Artık bu karanlık saatlerde, günün karmaşasından sonra isimsiz korkulardan daha büyük bir tehdit bulunmamaktadır.

 

Elçi Yakup bize, denenmeler geldiğinde bunu “büyük bir sevinçle karşılamamız” gerektiğini öğretmektedir. Fakat hepsi bu kadar değildir. Aynı zamanda bunu nasıl yapacağımızı da öğretmektedir. Birisi “din” için, “bu dünyanın acılı olayları ile başa çıkmak için kişilerin verdiği anlamdır” tanımlamasında bulunabilir. HRİSTİYAN inancı, kişiye kötünün müdahale edemeyeceği bir biçimde yenilenmiş bir yaşam sürme şansı önermektedir.Yakup, dinin gerçek olarak yaşam olmasının ipuçlarını bize sunmaktadır. Yakup, dinin Mesih’in müjdesi ile derinden ilişkili olması nedeni ile, dizlerimizin bağını çözebilecek esintilerin ıstıraplarında bile bize ümit ve hatta sevinçle güç veren bir yaşam yolu olduğunu göstermektedir.

 

Yakup, Mesih İsa’nın kardeşi [4] ve Yeruşalem’deki ilk HRİSTİYANların önderi olarak görülmektedir.[5] Yakup’un kendisini tanımlamada büyük anlamı olan tek bir sözcük; “kul”[6] (Yak.1:1) sözcüğünü kullanmasına dikkat edilmelidir. O, davranış ve yaşam yolu olarak Tanrı’nın ve Mesih İsa’nın kulu olmayı kabul etmek suretiyle, kişiliğini değiştirerek kendisini örnek olarak ortaya koymuş bir kişidir.

 

Rab’bimizin uyarısını hatırlarsak bir kul iki efendiye birden kulluk edemez.[7] Burada iki önemli unsur akla gelmektedir. Birincisi, eğer bizler gerçekten Mesih İsa’nın kulları isek Tanrı’nın yollarına itaatkar olmalıyız. Mesih’in izleyicisi Mesih’in gittiği yolu izlemelidir ve Mesih İsa Tanrı’nın yolunu ve amaçlarını izlemiştir. İkincisi, hiçbir kimse Mesih İsa’yı izlemeksizin Tanrı’nın yollarını izleyemez. Gerçek anlamda Tanrı’ya hizmet ancak kişinin Mesih İsa’yı günlük yaşamın uygulamalarında Rab olarak kabul etmesi ile mümkündür.

 

Yakup okuyucuların vızıldamaktan, şikayet etmekten bir adım daha ileri gitmelerinde ısrar etmektedir. Bize güç anlar geldiğinde sevinmemizi söylemektedir (1:2).

1:2’de yer alan “bunu büyük bir sevinç olarak algılayın” sözcüğündeki “algılayın” sözcüğü aynı zamanda “karşılayın” anlamına gelmektedir. Buna göre, Yakup, inananlara şunları öğretmektedir: Güç zamanlar bizleri “ziyarete” geldiğinde, bizler güz zamanları sevinç temeli üzerinde karşılamalıyız.

 

Bu HRİSTİYANların yüzleştikleri durumlar benim çocuklarımın vızıldamaları konusunda verdiğim örnekten çok daha ciddi, yaşamlarının tehdit altında bulunduğu durumlardı. Yakup’un hitap ettiği Yahudi HRİSTİYANlar, çevrelerindeki Yahudi olan ve Yahudi olmayan kişilerce sürekli baskı altında bulunduruluyorlardı. Bu HRİSTİYANlardan nefret ediliyordu. İşkence ve ölüm onlar için arada sırada rastlanılan bir olay değildi. Onların yaşamları ve geçimleri çok ciddi tehlike altındaydı.

 

HRİSTİYANların o dönemde yüzleştikleri ciddi tehlikeler ve Kutsal Yazıların sürekli olarak gerçekçi bir biçimde yaşamı ele almasından dolayı; Yakup’un, HRİSTİYANlara her zaman hiçbir şey yokmuş gibi davranmalarını ve hep gülümsemelerini söylediğine inanmıyorum. Bu şekilde davranmak denenme ve acı çekme gerçeğini inkardan başka bir şey değildir. Mesih’i sevenler denenmelerden habersiz kişiler olmaya çağrılmadılar. Örneğin; sevdiğimiz bir kişinin ölümü gerçek acıya neden olur, bu nedenle ne kendimizden ne de başkalarından acı çekmiyormuş gibi davranmayı isteyemeyiz. Denenmeleri inkar etmeye çalışmak, gerçekten zorlu bir darbe olmamışçasına davranma gayreti içinde yalnızca acıdan kaçma yolu aramaktır.

 

Yakup, yanlış olan üzerine ne aşırı yakınmayı ne de inkar etmeyi içeren daha geniş ve daha derin bir bakış açısına çağrıda bulunmaktadır. Denenmenin doğru yönü üzerinde bizi ayık tutan bir davranışa ve bakış açısına çağırmaktadır. Yakup’un her bir imanlıya çağrısı, bu sıkıntıları, bu denenmeleri “kuvvetli” bir iman içinde “basit” bir iman olarak görmesidir. Burada Yakup’un “dayanma” sözü ile ifade etmek istediği de budur. (1:3) Yakup “zorluklara göğüs germeyi” geliştirmeden bahsetmiyor. Yaşamın kritik kalitesinin iman olduğunu görüyor. Bu nedenle denenmeleri “imanın sınanması” olarak değerlendiriyor. Bizim yaşamlarımızdaki olayları, Tanrı’ya ve İsa’ya olan güvenimizin derinliğinde görmeye ihtiyacımız vardır.

 

Yakup bize, Tanrı’nın Mesih aracılığı ile Mesih’te bizim olgunluğumuzu hedefleyerek çalıştığını hatırlatmaktadır. Mesih olmaksızın biz tam değiliz. Yaratıcının suretinde kişiler olarak Tanrı’nın bizden istediği düzeyi karşılayamayız. Ama şimdi, Mesih’te Tanrı’nın suretini tam olarak kaldırabiliriz. Yakup daha da ileri giderek “hiç bir eksiği olmayan” ifadesiyle mükemmel olabileceğimizi söylemektedir. (1:4) Bir başka deyişle, Yakup bize tam olarak Tanrı suretini üzerimizde taşıyabilmek için gerekli olan “standartları” geliştirebileceğimizi söylemektedir.

 

Bu tamlığı kazanmak için, Tanrı’nın vaatlerine kararlı bir biçimde sahip çıkmamız gerekmektedir. Hiçbir gayret bizi, Tanrı’nın bizim için arzuladığı tamlığa (mükemmelliğe) ulaştırmayacaktır. Yalnızca Tanrı tarafından güçlendirilen kuvvetli bir iman yaşamı bizi Tanrı’nın suretinin eksiksizliğine taşıyacaktır. Ve yalnız denenmeler, iman ihtiyacını kuvvetlendirmede bize yardımcı olacaklardır. Bu gerçeği kavradığımızda, derin bir esenlik, “tam bir sevinç” (1:2) varlığımızın kalbini yakalayacaktır. Bizim mükemmelliğimiz için Tanrı’nın istemi olan bu sevinç ile donandığımızda yaşamımızın denenmelerini selamlayabiliriz.

 

Değerlendirme Soruları:

1-) Bu Bölümden öğrendiklerinizi üç başlık altında özetleyiniz:

a-) Denenmelere dayanmak,

b-) Denenmelerde sevinç

c-) İman, ümit ve sevinç

2-) “Rab İsa Mesih” ifadesini (1:1) denenme ve acı çekme konuları ile nasıl ilişkilendirirsiniz?

3-) “Kul” ifadesini (1:1) denenme ve acı çekme konuları ile nasıl ilişkilendirirsiniz?

 



[1] Titus 1.1

[2] Elçilerin İşleri 15.13

[3] Matta 5.12, I.Petrus 1.6, Tesniye 8.16

[4] Galatyalılar 1:19

[5] Elçilerin İşleri 12:17; 15:13; Galatyalılar 2:9

[6] Sorgusuz, sualsiz hizmet eden.

[7] Luka 16:13



[i] Kaynakça: İncili’in Yakup Bölümü, William C. De Vries, kitabından alınmıştır.