IX./ 3:13-18
13Aranızda bilge ve anlayışlı olan kim? Olumlu yaşayışıyla, bilgelikten doğan alçakgönüllülükle iyi eylemlerini göstersin. 14Ama yüreğinizde kin, kıskançlık ve bencillik varsa övünmeyin, gerçeği inkâr etmeyin. 15Böyle bir bilgelik, gökten inen değil, dünyadan, benlikten, cinlerden gelen bir bilgeliktir. 16Çünkü nerede kıskançlık ve bencillik varsa, orada karışıklık ve her tür kötülük vardır. 17Ama gökten inen bilgelik her şeyden önce paktır, sonra barışçıl, yumuşak ve uysaldır. Merhamet ve iyi meyvelerle doludur. Kayırıcılığı ve ikiyüzlülüğü yoktur. 18Barış içinde eken barış yapıcıları doğruluk ürününü biçerler.
“Aranızda bilge ve akıllı olan kimdir? Bilgeliğe özgü Yumuşak huylulukla iyi yaşayıştan oluşan işlerini göstersin.[1] Ama yüreğinizde kıskançlık[2] ve sürtüşme zehiri varsa, sakın övünmeyin ve gerçeğe karşı yalancılığa düşmeyin. Böylesi bilgelik yukarıdan kaynaklanmaz. Tam tersine, yersel, cansal, şeytansaldır.[3] Çünkü her nerede kıskançlık ve sürtüşme varsa, orada kargaşa ve her tür kötülük egemendir. Yukarıdan[4] gelen bilgelik ise her şeyden önce kusursuzdur; ondan sonra barışçıdır, iyi yüreklidir, uysaldır, acımayla[5] ve yararlı ürünlerle doludur. Kararsızlıktan ve ikiyüzlülükten arınmıştır. Doğruluk ürünü barışçılar tarafından barış ortamında ekilir.”
[i]3:1-12 ayetlerinde Yakup, konuşma üzerinde dururken, konuşma biçimimizin aslında yüreğimizin iç alemini yansıttığını söylemişti.[6] Özetle; ağız yürekten taşanı söyler.[7] Şimdi ise Yakup konuyu, yüreğimizin içsel durumundan kaynaklanan ve davranışlarımızla belli olan gerçek hikmet üzerinde yoğunlaştırır.
3:13 ayeti Mesih’in hikmetini paylaşmak için öğretmen olmamıza gerek olmadığı öğretir. Hikmette büyümek, hikmeti başkaları ile paylaşmak için “sürekli olarak konuşmamıza” da gerek yoktur. HRİSTİYAN hayatını başkaları ile paylaşmak, tanıklıkta bulunmak için konuşmak önemli de olsa aslında oldukça tehlikeli bir iştir.
Eğer Mesih’in hikmetini paylaşmak istiyorsak bunu iyi işlerle yerine getirebiliriz. O zaman şöyle bir soru sorabiliriz; Acaba ne çeşit bir düşünce, ne çeşit bir içsel davranış sonucu gerçek HRİSTİYAN hikmetinden kaynaklanan işler ortaya çıkacaktır?
Yakup’un bu soruya cevabı, Tanrı’tan gelen hikmetin, Mesih İsa’nın Müjdesinden kaynaklanan hikmetin alçakgönüllülükle dışa yansıyacağı şeklindedir. Bir başka deyişle alçakgönüllülük samimi HRİSTİYAN hikmetinin mührüdür.
Alçakgönüllülüğe o dönemin kültüründe pek saygı gösterilmezdi. Genelde toplumun alt düzeylerinde görülen bir davranış olarak düşünülürdü. Gerçekten üst düzey kişilerinin alçakgönüllülüğe ihtiyaçları olmadığı düşünülürdü. Alçakgönüllülük bugün bizim toplumumuz için de pek değer verilen bir şey olarak görülmemektedir.
Yakup, alçakgönüllülük tanımını, “yürekte kin kıskançlığın ve bencilliğin (sürtüşme zehrinin)” olmaması olarak tanımlar (3:14). Yakup, büyük bir dindarlıkla “kıskançlığı ve sürtüşme zehrini” reddetmemizi istemektedir (A).
Kelami olan alçakgönüllülük gerçek hikmetten kaynaklanır (3:13). Gerçek hikmetten kaynaklanan bu davranışları 3:17 ayeti kusursuz olarak tanımlamaktadır. Ama kusursuzluk biraz bizim için imkansız bir şey değil midir? Elbetteki evet. Buradaki kusursuzluk; alçakgönüllülükle ortaya çıkan davranışların içine kıskançlık ve acılıkla dolu şeylerin karıştırılmaması anlamındadır. Bir HRİSTİYAN alçakgönüllülüğün gelişmesine engel olan kıskançlık ve bencil davranışları ortadan kaldırarak kusursuzluk için çaba göstermelidir.
Peki, acaba bu yanlış davranış biçimlerinden nasıl kurtulabiliriz? Yakup’a göre bunun için ihtiyacımız olan “barışsever”olmamızdır. Sürekli olarak yaşamımız içindeki içsel yaralara tepki gösterip durursak esenliğimiz oldukça az olacaktır. Eğer gerçek bir esenlik istiyorsak içsel yaralarımızın iyileşmesi gerekecektir. Yüreğimizde kıskançlığın ve hırsın aldığı yer azaldıkça esenliğimizde o oranda artacaktır(B).
Kıskançlığı ve bencil davranışları kendimizden uzaklaştırma konusunda gereksinimimiz olan diğer bir şeyde “nezakettir”. Hürmetkar ve saygılı olmak başkalarını “dikkate alarak” düşünmeyi ve davranmayı gerektirir. Yakup, başkalarının ne durumda olduklarını düşünmeyi öğrendiğimizde, onlara çok daha kibarca davranabileceğimizi bize hatırlatır.
Yakup’un listesinde yer alan ve kendini öne çıkarmayı seven insanların göz ardı ettiği diğer bir konuda uysallıktır. Barışseverlik ve kibarlığın yanında uysal olmayı da öğrenmemiz gerekmektedir.Yani ‘Yetki önünde itaatkar olmak’. Aslında bir HRİSTİYAN için bunun genel anlamı ‘elden geldiğince başkaları ile iyi geçinmek’tir.[8] Başkalarının incinmelerini, ihtiyaçları ve korkularını düşünmek yeterli değildir. Aynı zamanda başkalarına yardımcı olmalı ve desteklemeliyiz de. İnsanlık ailesine bu şekilde yaklaşmadığımız takdirde alçakgönüllülüğümüz sahtedir.
Kelami alçakgönüllülük başkalarına “merhamet” gösterecektir. Yaşamlarında yürekten Tanrı’nın hikmetini arayanlar, Tanrı’nın merhametine yürekten güvenmeyi öğrenirler. Tanrı’nın merhametini bilen kişinin yüreği kurallara karşı kararsız, saygısız kalamaz. Gerçek hikmet bizi merhamet üstüne merhamet göstermeye çağırır. Yaşamlarımız dünya içinde sürekli olarak genişleyen bir iyilik ırmağı oluşturmalıdır. Bu merhametten gelen doğru davranışlar (iyi meyveler) Tanrı’nın sadık sevgisinden beslenen bir yaşam sonucu kaçınılmaz olarak ortaya çıkacaktır. Mesih İsa’da olan kişiler imanlarından ötürü, merhamet göstermeyi ve iyilik yapmayı artan bir biçimde arzulayacaklardır.
Kutsal Kitap yalnızca barışseverliği değil, aynı zamanda barış sağlama hizmetini de önermektedir (3:18). Barış sağlama (iyileştirme ve uzlaştırma) hizmetinde diğer iyi işlerin tamamı için güç buluruz.
Rab’bimiz doğruluğa sahip olabilmemiz için kendisini alçaltmış ve ölüme teslim etmiştir. Bizim için kendisi doğruluk olmuştur. Kendi örneği ve Kutsal Ruh’u sayesinde bize sunduğu hikmeti aracılığı ile bizde kendimizi alçaltabilir ve ağlayan dünyamıza Tanrısal hikmetin mesajını sunabiliriz.
(A) [Ne övünme ne de içimizdeki kötülükleri inkar etme bizi saran kötü alışkanlıkları halletme için “hikmetli” yol değildir. Gerçek hikmet kendisini gerçek alçakgönüllülükten kaynaklanan hareketlerde gösterir. Yürek kıskançlığı ve sürtüşme zehri kaynaklarını bu dünyadan ve şeytandan alır (3:15). Yürek kıskançlığını ve sürtüşme zehrini aklamaya çalışmak için ne kadar olumlu davranışlarda bulunursak bulunalım bu bir yalan olacaktır. Böyle davranmak dünya için “hikmet” olarak görülebilir ve kötülük için bir anlam içerebilir ama aslında bu büyük bir aldatmacadır.]
(B) Esenlik, kişisel olarak kendini iyi hissetmenin ötesinde bir şeydir. Barışsever olmak demek sessizliği sevmek ya da hiçbir çatışmanın içinde olmaması demek değildir. İnsanlar birbirlerini kayıran bir birliktelik içinde olmalıdır. Mesih İsa’nın hizmetini yalnızca iyileştirme ya da uzlaştırma hizmeti olarak tanımlamamıza imkan yoktur. Barışsever olmak demek iyileştirme ya da uzlaştırmadan hoşlanan kişi olmaktan ötedir.
Değerlendirme Soruları:
1-) Kıskançlık ve bencilliğin insan hayatına getirdikleri neler olabilir.
2-) Tanrısal bilgeliği, iman yaşamı ve Hrsitiyan tanıklığı açısından değerlendiriniz.