Vaaz/Kelam Çalışması: İman
Açıklaması Üzerine
Presbiteryen Kilisesi,
Reform Seminer Notu
Yazan: Rev. Donald Cobb
Editör: Rev. İlhan Keskinöz
Elçisel
İman Açıklaması…
15. “Kutsal Evrensel Kilise’ye”
(Matta 16:16-19, Efesliler 4:7-16,
I.Korintliler 1:1-3, Efesliler 1:20-23)
Kilise, Tanrı’nın
aralarında yaşamak ve onlara Mesih’te olan kurtuluş ve kutsallığı vermek üzere
yanına getirdiği halktır. Kilise, Mesih’e birleştiği için kutsal ve
evrenseldir.
Heidelberg İlmihali 54.
GENEL BAKIŞ
(Westminster İnanç Açıklamasından (XXV) ve Uzun İlmihalden derlenmiştir)
I. Gözle görülmeyen evrensel (katolik) kilise, Baş olan Mesih’in yetkisi
altında geçmişte, şu an ve gelecekte toplanan tüm seçilmişlerden oluşur. Kilise
Mesih’in bedenidir.
(65) Gözle görülmeyen kilisenin üyeleri, Mesih
aracılığıyla lütufta ve görkemde O’nunla birlikteliği ve paydaşlığı tadarlar.
II. Gözle görülen kilise müjdenin yetkisi altındadır. Kilise önceden yasa
altında olanlar gibi tek bir ulus ile sınırlı değildir. Bütün dünyada gerçek
dini benimsemiş olanlardan ve onların çocuklarından oluşur. Kilise, Rab İsa
Mesih’in egemenliğidir; Tanrı’nın evi ve ailesidir. Kilise dışında bir kurtuluş
olanaksızdır.
(63) Gözle görülen kilise, Tanrı’nın özel ilgisi ve
yönetimi altındadır; düşmanlarının saldırılarına rağmen tüm çağlar boyunca
Tanrı tarafından savunulma ve korunma ayrıcalığına sahiptir. Kutsalların
paydaşlığının ve kurtuluş yolunun sunulduğu yerdir.
III. Gözle görülen bu evrensel (katolik) kiliseye Mesih, bu yaşamda
dünyanın sonuna kadar kutsalların toplanması ve yetkinleştirilmesi için
Tanrı’nın hizmetini, vahyini ve kanunlarını vermiştir.
IV. Bazı Kiliseler, Müjde doktrininin öğretilmesine ve kabul edilmesine,
buyruklara uyulmasına ve tapınma toplantılarına göre daha az ya da daha fazla paktır.
V. Gökyüzünün altındaki en pak kiliselerde bile hem yanlışlığa hem de
karışıklığa açıktır; Ancak her şeye rağmen, yeryüzünde Tanrı’ya, O’nun isteğine
göre tapınan bir kilise daima varolacaktır.
VI.
Kilisenin, Rab İsa Mesih’ten başka bir başı yoktur.
C-) KUTSAL
EVRENSEL KİLİSE
Tanrı Oğlu, kendi halkını
bir araya getirip onların arasında yaşadığı için kilise ‘kutsal’ ve
‘evrensel’dir. Bu iki nitelik İsa Mesih’ten kaynaklanıyor.
Kutsallık, açıkça Mesih’ten
geliyor: Kilise, “Mesih İsa’da kutsal kılınmış ve kutsal olmaya çağrılmış”
(I.Korintliler 1:2) kişilerden oluşuyor. Kutsallık, ilk olarak belirli bir
görev için ayrılmış olmayı ima ediyor; “Rab’be kutsal olan”, O’na hizmet etmek üzere ayrılmıştır. Eski
Ahit’te Tanrı, İsrail O’nun için yaşasın diye; İsrail, Tanrı’nın isteğini
yapsın onu diğer halklardan ayırdı. Ancak bu Rab’be ayrılma İsrail halkının geçmişteki bir itaatinin sonucu
değildi; aksine İsrail kendisini Kurtaran’a benzeyip gelişebilsin diye
Tanrı’nın her şeye hükmeden isteğinden dolayıdır.[1] Bu ilk kutsal
sayılma, kalpte bir kutsallığa sebep
olmalıydı. Aynı şekilde Mesih’in Kilisesi olan bizler, uygun bir şekilde yaşadığımız
için Efendimize “aşılanmış” değiliz:
Romalılar 4: 5 Ancak çalışmayan, ama tanrısızı aklayana iman eden kişi imanı
sayesinde aklanmış sayılır.
Romalılar 5: 6 Evet, biz daha çaresizken Mesih belirlenen zamanda tanrısızlar için
öldü.
Lütfunda
diri Tanrı, artık O’nu hoşnut etmek için yaşayalım diye karar verdiği için
Mesih’e aşılanmışız.[2]
Şunu
iyi vurgulamak gerek; kendini imanlı yaşamımızın hedefi olarak sunulan paklık bile iyi işlerimizin sonucu değil; Kutsal Ruh’un bize
ulaştırdığı diri Mesih’in kutsallığıdır:
I.Korintliler 1:30 Ama siz Tanrı sayesinde Mesih İsa’dasınız.
O bizim için Tanrısal bilgelik, doğruluk, kutsallık ve kurtuluş oldu
Elbette kutsallığın
ardından gitmeye çağrılmışız! Ama bu kutsallığı Mesih’e bağlanarak keşfediyor, ve böylece onda ilerliyoruz. Ne isek
ve neye sahip isek, bunun kaynağı biz değil, O’nun için ve O’nun aracılığıyla
yaşadığımız Tanrı’dır.
Aynı şekilde Kilisenin
evrenselliği Mesih’e dayalıdır. Kilisenin evrensel olduğunu söylemek,
varlığının belirli kültürler ve belirli çağların üzerinde olduğu anlamına
geliyor; Müjde, belirli bir gurupla sınırlı değildır. Kilisenin ilan ettiği
gerçek ve varlığının kaynağı olan yaşam, her
insanı ilgilendiriyor. Herkes
tövbe etmeye çağrılıyor. Herkes isyankarlığından
dönmek ve Tanrı’ya sığınmak için koşmaya uyarılıyor. Mesih, günahından
yorularak O’na gelen herkesi kabul
eden, herkese merhamet eden Kurtarıcıdır.[3]
Efesliler 1: 21 Tanrı O'nu bütün
yönetimlerin, hükümranlıkların, güç ve egemenliklerin, yalnız bu çağda değil,
gelecek çağda da anılacak bütün adların çok üstüne çıkardı. 22 Her şeyi
ayakları altına sererek O'na bağımlı kıldı. O'nu her şeyin üzerinde baş
olmak üzere kiliseye verdi. 23 Kilise O'nun bedenidir, her yönden her şeyi
dolduranın doluluğudur.
Kilisenin Kralı tüm evreni
yönettiği için Kilise evrensellikle belirlenmiştir. Baba herşeyi Mesih’in ayakları altına serdiği için Kilise tüm ulusları öğrencileri olarak
yetiştirmeye çağrılmıştır. İçinde yaşayan Mesih’in “herşeyi dolduranın
doluluğu” olduğu için Topluluk Tanrı’nın lütfunun ve yüceliğinin doluluğudur.
Böylece Topluluğun
kutsallığı ve evrenselliği, lütfun sayesinde yaşadığımızı gösteriyor –bu lütuf,
bize ayrıca belirli bir görev emanet ediyor: insanların önünde Kurtarıcımızın
kutsallığıyla yaşamak ve sonsuz tahtının önünde tüm uluslardan insanlar getiren
Mesih hakkındaki Müjde’yi yaymak!