Vaaz/Kelam Çalışması: İman Açıklaması Üzerine

Presbiteryen Kilisesi, Reform Seminer Notu

Yazan: Rev. Donald Cobb

Editör: Rev. İlhan Keskinöz

 

Elçisel İman Açıklaması…

 

İLAVE BÖLÜM: “Mesih’le Birleşme”

 

A-) Mesih’le Birleşme ve Baba önünde Temsilciliğimiz

Mesih’le Birleşme[1] konusu Yeni Ahit içinde merkezi bir yer alıyor. Özellikle sık sık kullanılan “Mesih’te, Mesih’le, Mesih aracılığı ile” (veya “O’nda”) gibi ifadeler bu birleşmeden söz ediyor. Teoloji, Rab ile olan bağımızın yakınlığını ve gizemini vurgulamak için genelde buna “gizemsel birleşme” [2] diyor. Mesih’in işini tam olarak anlamak ve imanımızı günlük yaşam tarzı olarak öğrenmemiz için bu öğretiş bir rehberdir.

 

Bu öğretişin özünde Mesih’in aracımız ve temsilcimiz olması vardır. Kutsal Yazılara göre, İlk Adam (Adem) bizi Tanrı önünde temsil etmekle görevlendirilmiştir. Bu nedenle onun günahı onun soyundan gelen tüm insanlığı geniş çapta ve trajik olarak etkilemiştir. Onun ölümüne sebep olan itaatsizliği, bizim ölümümüz için de sebep olmuştur (I.Korintliler 15:21-22). Onun günahı yüzünden biz de günahkar kılındık (Romalılar 5:18-19).

 

Aynı şekilde “Son Adem” olan İsa Mesih yeni bir insanlığın temsilcisidir. Mesih mükemmel bir insan olarak, O’na ait olanların hesabını Tanrı’ya veriyor (Romalılar 5:17-19). İman bağıyla ölüm ve dirilişinde Mesih’le “bir” oluyoruz (Romalılar 6:5-10); Eski Ahit’de İsrail’e verilen vaatler Mesih’te yerine getirildi ve tamamlandığından şimdi Mesih’e ait olan bizlere Mesih’te tamamlan vaatler ve bereketler veriliyor (Efesliler 2:12-17; 3:6) ve yüceltilen Rab’bimizde sonsuz bir mirasın ümidini elde ediyoruz (Efesliler 2:5-7, I.Yuhanna 3:2). Bu birleşme belirli bir zamanda gerçekleştirildiği halde, onun temeli sonsuzluktadır: Kutsal Yazılar, Baba’nın dünyanın kuruluşundan önce bizi “Mesih’te” seçtiğini açıklamaktadır (Efesliler 1:4; II.Timoteyus 1:9). O’nu aramaya başlamamızdan önce, varoluşumuzdan önce bile, Tanrı bize seçici sevgisiyle bakıp, bizi Oğlunda merhamet ettiği insanlar olarak ayırmıştı. Bu nedenle kurtuluş, sallanan isteklerimiz veya değişken kararlarımıza bağlı değildir; Mesih’teki lütfun değişmezliğinde sabit olmak üzere demir atmıştır!

 

 


[1] I.Korintliler 10:17, Romalılar 12:5, I.Korintliler 12:12, Galatyalılar 3:28, Efesliler 4:13

[2] Bu ek bölümün amacı önceki bölümlerde bulunabilen bazı noktaları daha çok açıklamak ve onları sistemli bir şekilde bir araya getirmektir. Kutsal Yazılarında Mesih’le Birleşmemizin önemini fark etmek ve bu birleşmenin Yeni Ahit’in vahyi içinde temel bir öğe olduğunu anlayabilmek bu İMAN YOLU’na ve dolayısıyla Kutsal Yazılara bakış açımızı etkileyecektir.