KİLİSEDE AYİN DÜZENİ-3

KİLİSE TAKVİMİ - LİTURJİ

[zaman zaman Hristiyan kimselerden ya da başka inançtan kimselerin Kilise Takvimi ve Liturji üzerine sordukları sorulardan yola çıkılarak bu açıklama yazısı düzenlenmiştir]

Mesih ile Tanrı halkının birleşmesinin; Mesih’in kendi bedeni aracılığı ile yarattığı “yeni insanın” bir tapınma düzeni içinde Mesih’teki birliği yansıtmasının, Kutsal Kitap okumalarının ve duaların yanında tapınmayı oluşturan bütün unsurlarla hem kutlanmasının hem de dünyaya ilan edilmesinin bir yolu olarak bu düzen vardır. Ancak tarihsel kilisenin tecrübeleriyle yüzyıllar içinde oluşmuş bu düzen, kültürün ve çağın gereklerine uygun bir şekilde, yeniliğe açık bir şekilde kullanılmaya dikkat edilmelidir.

Böylece Hristiyanlar tek tek değil, Mesih İsa’nın gelişine bir topluluk olarak hazırlanmanın sevinci ile bir arada kilisede tapınır; dünyaya da bu yolda tanıklık vermiş olurlar.

Kutsal Ruh’un, insanı aydınlatması ve bu yolla Hristiyan kişilerin duada ayık ve uyanık olarak samimi yakarış ve dileklerle Tanrı’nın isteğini aramaya, yönlendirmesi amaçlanır.

Bütün bir düzen ile Kilise, Kutsal Ruh ile paydaşlığını derinleştirmeyi arar;

Mesih’i ve O’nun bereketlerinin hem görünür kılınması, hem de yüreklerde yeniden kutsanması amaçlanır.

Böylece bir ayin düzeni Hristiyan kişinin hem esenlik kaynağı olan Mesih hem de esenlik sözü olan Kutsal Yazılar üzerinde gelişmesi için vardır. Çünkü gerek sakramentler gerekse tapınma içindeki diğer bütün unsurlar Mesih’in kurtarıcı işinin tekrar ve tekrar gösterilmesine yardımcı olacak şekildedir.

Bir ibadetin içindeki unsurlar genel olarak şöyledir:

İbadetin Açılışı (dua ve Tanrı’yı Davet),

Tapınma İlahileri,

Takvime göre Kutsal Yazıların Okunması,

Görevlilerin ve topluluğun duaları;

İtiraf Duaları ve Yakarışlar,

Aydınlanma Duaları,

Aracılık Duaları,

[Övgü ve] Şükran Duaları,

Sakramentler,

Ondalık, Sunu, Sadaka,

Bereketleme ve Yüceltmeler

İman Açıklaması

Esenlik Dileme

Vaaz

Anma günleri, Bayram, Oruç.

(bütün bu unsurların düzeni ve ortaya konuş biçimleri kilisenin bulunduğu kültüre göre değişiklikler içermiş olmakla beraber, Pazar günü veya hafta içi ibadeti arasında da bazı şekilsel farklar bulunabilir; vaazın yeri, zamanı, miktarı, sakramentlerin yapılması veya yapılmaması gibi… diğer yandan cemaatin hayatındaki başka olaylar için de kilisede toplanılır; nikah, vefat gibi toplantılarda ya da bir kişinin hastalığı için dua etmek üzere toplanıldığında, kiliseye yeni katılımların ilanı için toplanıldığında yine merkez konu Mesih ve O’ndaki kurtuluş yoludur).

Böylece Mesih’in geçmişteki işine bakarken kilise kendi topluluğunu gündelik yaşama hazırlar. Tanrı halkı için bu yaşamı belirleyen en önemli şey ise Mesih’in tekrar gelişi umudur. Bu umut yeryüzünün bütün her yerinde farklı dillerden ve farklı kültürlerden oluşan kiliseyi aynı zamanda tüm farklılıklarına rağmen Mesih’te sadece bir kilise olduğunu hatırlatır.

Bir kilise tapınmasında Tanrı’nın kendi halkına konuşması ve halkın Tanrı’ya cevap vermesi şeklinde bir diyalog vardır; bütün bir ayin bir kutlama gibidir; Kutsal Üçlübir Tanrı’nın yaratılışın ve insanın kurtarılışının Tanrısı olarak yüceltilmesi; Mesih İsa’da açıklanmış olan Tanrı yolunun ilan edilmesi, Kutsal Ruh’un Mesih’te olan şeyleri tek tek her bir Hristiyana aşılamasının ve sonsuzluğun yansıtılması yoluyla Mesih’in ikinci gelişinin ilanı [ve inananların yürek ve yaşamların buna hazırlanması] için tapınma içindeki her şey Mesih’i hatırlatmak ve O’na işaret etmek üzere çalışır.

Mesih’in “Rab’bin lütuf yılını” ilan etmek için başlattığı hizmeti şimdi kilise devam ettirmektedir.