Vaaz/Kelam Çalışması: Tanrı Bilgisi

Presbiteryen Kilisesi, Reform Seminer Notu

 

HALKINA BABA OLAN TANRI

Tanrı, bir babanın çocuklarına olan dikkati gibi bizleri korur ve olgunlaşmamız için bizleri yönlendirir, yardım eder, sağlayışını sunar.

 

Elçisel iman Tanrı’yı, her şeyin üzerinde Baba olarak vurgular. O, tek olan Babamız ve Tanrımızdır.[1] O, kimsesizlerin Babasıdır.[2] Bizler de [O’nun büyük sevgisinden dolayı[3]] İsa Mesih aracılığı[4] ile Tanrı’nın çocuklarıyız.[5] Tanrı’nın bizlere Baba[6] olduğunu ve bizimle bir baba-çocuk ilişkisi içinde olmak istediğini Kutsal Yazılar bize öğretmektedir.[7]

 

Tanrı’nın bizlere Baba olması bizleri O’na karşı saygı ve korkuyla hizmete ve itaate yönlendirmelidir.[8]

 

Kutsal Yazılar Tanrı’yı sonsuz, sınırsız güçlü olarak tanıtır.[9] Tanrı’yı benzetebileceğimiz bir varlık daha yoktur.[10] Ancak Tanrı kendisini bizlere “Baba” olarak bildirmiştir.[11] Tanrı bir Baba olarak kendisine uluslardan İsrail’i “ilk doğan oğul” olarak seçmiştir.[12] Böylece Tanrı kutsal, görkemli, sınırsız bir Tanrı iken[13] aynı zamanda Baba olarak insana yakındır ve sevecendir.[14]

 

Ama Tanrı bizlere “Baba” olduysa bu “Mesih’te” olduğumuz içindir. Tanrı’nın sonsuz oğlu olan Mesih İsa[15] bir kurtuluş planı gereği dünyaya gelmiş[16] ve bizler iman yoluyla O’nunla birleşimiz için O’nun oğulluğunda Tanrı’nın çocukları[17] ve Mesih’in “kardeşleri” oluyoruz.[18]

 



[1] Efesliler 4:4-6, I.Korintliler 8:5-6

[2] Mezmur 68:5, İşaya 63:16, Mezmur 146:9

[3] Galatyalılar 4:6

[4] Yuhanna 1:14, 17; 10:7-9 (8:31-32)

[5] I.Yuhanna 3:1, Romalılar 9:25-26

[6] İşaya 64:8

[7] Yuhanna 6:32, 45, 57, Matta 5:9, Luka 20:34-36

[8] İbraniler 12:9-11, I.Petrus 1:17

[9] Mezmur 145:3, İşaya 40:13-14, 28

[10] İşaya 40: 18-20

[11] II. Korintliler 6:18

[12] Çıkış 4:22, 23; Tesniye 1:31; 14:1; 32:6 İşaya 63:16; 64:8

[13] Mezmur 113:1-5

[14] Mezmur 113:6-9; 103, İşaya 57:15

[15] Yuhanna 1:1-3, 14, 18; 17:5

[16] Yuhanna 16:28, Romalılar 8:3; Galatyalılar 4:4

[17] Romalılar 6:3

[18] Romalılar 8:16, 17, 29; İbraniler 2:11-12; I.Yuhanna 3:1-2